Cry=คราย (ร้องไห้) เป็นคำที่ใช้กันมากที่สุดเมื่อเรารู้สึกเป็นทุกข์
หรือเจ็บปวดหรือเวลาดีใจมากๆและร้องไห้ออกมา
Sob=ซอบ (สะอึกสะอื้น) คือการร้องเสียงดัง เร็วๆพร้อมกับการหายใจลึกๆ
Wail=เวล (ร้องไห้คร่ำครวญ) คือการร้องไห้เสียงแหลมยาว
ดังๆ
Whimper=วิมเพอะ (ร้องไห้กระซิก) การร้องไห้เสียงต่ำ
เสียงเบาๆ
Weep=วีพ (ร่ำไห้)
มักใช้ในการเขียนเรื่องวรรณกรรมหรือใช้เป็นคำทางการ หมายถึงการร้องไห้เงียบๆด้วยความเสียใจเป็นเวลานาน
Blubber=บลับเบอะ (ร้องไห้ฟูมฟาย) การร้องไห้เสียงดัง
ที่ฟังแล้วน่ารำคาญ
ทุกคำที่กล่าวข้างต้นสามารถใช้ในความหมายเหมือนกับคำว่า
say=เซยฺ (พูด) ตัวอย่างเช่น
I don’t want
you to go, she cried / wailed / sobbed
ไอ โดนทฺ
วอนทฺ ยู ทู โก ชี ครายดฺ / เวลดฺ /
ซอบดฺ
(ฉันไม่อยากให้คุณไป)
เธอร้องไห้ คร่ำครวญ สะอื้น)
To be in
tear= ทู บี อิน
เทียรฺ (ร้องไห้)
burst into
tears=เบอรฺสทฺ
อินทู เทียรสฺ (ร้องไห้ออกมาโดยทันที)
บทความก่อนหน้า
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น